Impuls

Verhaal waarmee ik de Grolsch columnwedstrijd niet won.

Opeens wilde mijn vriendin alles veranderen. We hadden het net prima voor elkaar; een kast van een huis en plenty geld om uit te geven. Ze zegde haar waanzinnig goed betaalde baan bij de bank op omdat ze haar impulsen wilde volgen. Impulsen die haar, zo legde ze uit, ingaven dat ze een gezellig boetiekje in de binnenstad wilde beginnen. Het kon ook iets met masseren worden want daar wilde ze ook altijd nog wat mee doen. Een wellness salon ofzo. Waar het om ging was dat ze alleen nog maar dingen wilde doen die goed voelde. Natuurlijk maakte ik me zorgen of we de hypotheek nog wel konden betalen. Maar toen ik over geld begon was ons grote huis te klein. Ze zei dat ik meer vertrouwen in het universum moest hebben. Dit gereutel was een direct gevolg van de nieuwste gril in haar vriendinnengroep om het halverwege hun dertigste over een spirituele boeg gooien. Ik zei dat ik natuurlijk ook de geslaagde verhalen over eigenzinnige mensen kende maar dat dat succes altijd voortkwam uit een uitzonderlijk goed idee. Het duizendste boetiekje met Boeddha gadgets en andere feelgood rommel vond ik er niet echt uitspringen. Ik heb urenlang op mijn vriendin ingepraat maar ze bleef bij haar naïeve droom. Eigenlijk was ik wel opgelucht toen ze het na de zoveelste ruzienacht met me uitmaakte. We verkochten het huis en ik huurde een flatje in een buitenwijk. Ongeduldig wachtte ik af hoe snel ze spijt van haar beslissing zou krijgen. Natuurlijk zou ze falen en met hangende pootjes bij me terugkeren. Ik zou haar dan liefdevol opvangen en beloven dat ik haar nooit meer zoiets doms zou laten ondernemen. Helaas werd haar boetiekje een grote hit. De spirituele snuisterijen verkochten onbegrijpelijk goed en er ontstond een wachtlijst voor haar massages. Vorig jaar stond er in de krant dat ze te boeken was voor lezingen en dat ze een cursus succesvol ondernemen ging geven. Het meest vernederende was de brief die ze me laatst stuurde om me te bedanken. Ze schreef me dat mijn bezwaren en tegenwerpingen op haar ondernemingslust haar grootste stimulans waren geweest om door te zetten. Alsof ik ook maar een moment mijn bittere rol in deze successtory kon vergeten. Vanuit de bladen, vanaf billboards en de TV kijkt ze me continue, onder het mom van reclame voor haar zelfbedachte wellnessprodukten, triomfantelijk aan om mijn nederlaag er nog verder in te wrijven. Ze zal zich er wel goed bij voelen maar ik vind het weinig spiritueel.