Het is echt niet meer van deze tijd maar ik kom ze nog regelmatig tegen. Mensen die zich er aan storen dat ik tijdens het diner of de vergadering met mijn mobiel bezig ben. Zij vragen me vaak of ik niet kan wachten tot na het toetje of de pauze om te twitteren of te sms-en. Die mensen begrijpen er dus niets van. Zij gaan er nog van uit dat ze belangrijker zijn dan mijn sociale netwerkcontacten. De arrogantie! Dat zal ik toch zeker wel zelf bepalen? Waarom de ene vorm van communicatie boven de andere stellen? Misschien is mijn uitwisseling via mijn smart Phone op dat moment wel interessanter dan degene die tegenover me zit. Beursberichten die niet kunnen wachten bijvoorbeeld of acute spijttweets van een opvliegerig familielid. Soms wordt me zelfs gevraagd mijn mobiel uit te zetten door die overgevoelige moraal ridders waar ik bij aan tafel zit. Dan moet ik dus om de twintig minuten naar het toilet om mijn berichten te checken. Dat is toch armoedig?
Ook in onze Leidse politieke arena wordt fel gediscussieerd over het gebruik van sociale media tijdens de raadsvergadering. Alsof deze raadsleden niet in staat zijn prioriteiten te stellen. Omdat niet iedereen tegelijk het woord kan voeren is het erg handig als iemand zijn mening via twitter kan ventileren. Er ontstaat op die manier misschien een schaduwdebat maar dat bespaart juist een hoop kostbare tijd. Want als er onderling al duidelijke pacten gesloten zijn hoeft het werkelijke debat niet zo lang te duren. Bovendien is het heel vermakelijk om thuis op de bank het getwitter uit de raadszaal te volgen. Vooral als het allemaal net te persoonlijk wordt of als de meligheid toeslaat. Graag geen gedragscode dus waarin we afhankelijk worden van twitterpauzes en ingelaste sms-momenten. Dat zou bovendien een heel slecht voorbeeld voor de rest van de maatschappij zijn.
Want als men eenmaal begint met twitterpauzes en sms-onderbrekingen is het einde zoek. Dan volgt er natuurlijk al snel een algemeen sociaal mediaverbod in openbare gebouwen. En dan sta je dus binnen de kortste keren buiten tussen de rokers met je mobieltje. Als de nieuwe paria. Dit zou natuurlijk te zot voor woorden zijn. We hebben het recht op vrije meningsuiting. Laten we die nou niet gaan inperken door op te leggen wanneer en hoe je die mening uit. Alle vormen van communicatie zijn gewoon gelijk. Uiteindelijk gaat het gewoon om respectvol menselijk gedrag. Vraag me dus voortaan eerst even of je stoort voordat je iets tegen me zegt als ik aan het twitteren ben.
