De gemeente Leiden maakte laatst met veel bombarie bekend dat de Beestenmarkt en de Turfmarkt samen één groot terrassenplein moeten worden. Dat is natuurlijk een heel goed idee! We willen toch allemaal wel een levendig plein midden in de stad vol met kleurige terrassen en feestelijke parasols? De gemeente vond het belangrijk te benadrukken dat ze dit plan samen met de ondernemers gaat realiseren. Jammer dus dat veel van deze ondernemers dit nieuws in de krant moesten lezen. Vooral bij de rederijen aan de Beestenmarkt verdween alle kleur uit de gezichten want die komen in de nieuwe plannen niet meer voor. Aan zulke slechte communicatie zou je je toch groen en geel ergeren?
Wat ondertussen wel goed is over gekomen zijn de nieuwe terraseisen van de gemeente. Terrasmeubilair moet voortaan van hout of riet zijn en mag alleen nog maar in gedekte tinten zijn uitgevoerd. Dit zou betekenen dat alle gekleurde stoeltjes en tafels van de bestaande terrassen weg moeten en dat ons nieuwe terrassenplein een kleurloze boel wordt. Onbegrijpelijk dit. We willen toch geen grijstinten of schutkleuren als we in de zomer een terrasje pikken, maar kleuren die plezier en levenslust uitdrukken? Ik krijg hier een rode waas van voor mijn ogen.
Straks bepaalt de gemeente ook nog in welke kleur uw boot geschilderd moet zijn voor u mag aanleggen bij de Beestenmarkt. Want de plek waar nu de rederijen zijn mogen straks particulieren aanmeren aan een nieuwe brede kade. Maar wat is daar nog aan als er alleen maar schepen in vijftig tinten grijs liggen? Als het zo door gaat mag je straks alleen nog maar op het terras van de Beestenmarkt zitten als je je aan de belachelijke gemeentelijke kleurvoorschriften houdt. Zomerjurkjes en korte broeken uitgevoerd in gedekte tinten. Ik word niet vrolijk van een plein vol grijze muizen.
Natuurlijk ben ik blij met het plan voor een groot terrassenplein. Maar het kan toch niet zo zijn dat de gemeente bepaalt op wat voor stoel we gaan zitten? Dit vraagt om actie. Ik stel voor dat we binnenkort een Sit-in op de Beestenmarkt organiseren. Iedereen neemt een stoel in zijn lievelingskleur mee om lekker op te zitten. We nodigen dan het bestuur van onze stad voor een borrel uit om te laten zien dat hun vrijheid beperkende maatregelen ons niet lekker zit. Ongetwijfeld beseffen de beleidmakers bij het zien van zo’n feestelijk plein dat ze de hele kwestie te zwart-wit gesteld hadden en zijn ze bereid kleur te bekennen door de terrasseneis te schrappen.
