Doordat ik het in deze column altijd over de stad heb, vragen mensen mij vaak of ik een echte Leidenaar ben. Nee, ik doe net alsof. Nou goed? Laatst weer, in een café aan de Beestenmarkt wilde men weten of ik hier geboren, dan wel getogen was. Ik grapte dat ik zo iemand ben die er krampachtig bij probeert te horen. Dat ik mij een ongeluk oefen op dat glibberige accent, dat hutspot mijn lievelingsgerecht is en dat ik in mijn wevershuisje met Rembrandt-behang de hele dag naar Armin van Buuren luister.
Alsof iemand meer recht van spreken heeft als zijn wieg in de Kooi of in de Stevenshof heeft gestaan dan wanneer je uit Zoeterwoude of Oegstgeest komt. Wanneer mag je meepraten? Als je meer dan tien jaar in de stad woont en actief bent in het bruisende verenigingsleven? Of heb je al spreekrecht op het moment dat je voor het eerst van je leven op het centraal station uit de trein stapt? Zo’n eerste indruk vind ik zelf hartstikke interessant. Maar dat kun je een bar vol betweterige oerglibbers niet wijsmaken.
Nee, ik ben hier niet geboren of getogen en ik heb hier ook niet gestudeerd. Leiden was toevallig de eerste de beste stad waar ik ben blijven hangen. Ben ik daarom niet echt? Ik woon hier, werk hier, doe hier mijn boodschappen en ze kennen me in elk café in de stad. Toch krijg ik het gevoel dat ik nog niet meetel. Moet ik soms vaker in de Vijf Meihal op het puntje van mijn stoel naar de basketballers van ZZ Leiden kijken? Moet ik maandelijks op de eerste rij van de schouwburg zitten? Of wordt er pas naar me geluisterd als ik goede maatjes ben met de burgemeester? Als dat de sleutel is om door het leven te gaan als echte Leidenaar, zou ik het doen. Echt.
Hoewel ik het hier fantastisch vind, kan ik er echt wakker van liggen dat ik soms niet voor vol word aangezien. Meepraten of meelallen mag. Of er ook naar je wordt geluisterd, hangt er vanaf. Waarvan? Aan de hand van de reacties op mijn columns concludeer ik dat je naast een goed verhaal vooral gevoel voor humor moet hebben. De stamgasten in het café vonden het in ieder geval hilarisch dat ik er zo graag bij wilde horen. Zij luisterden ook echt naar me. Vooral nadat ik de hele zaak nog een rondje had gegeven…
