Ik was laatst, toen ik uit de kroeg kwam, een beetje de weg kwijt bij de Lammermarkt. Een drankje of twee teveel op. Dat er aan een nieuwe parkeerkelder met een diepterecord gewerkt wordt wist ik wel maar ik schrok toch een beetje van die enorme bouwput. Tot overmaat van ramp werd ik ook nog eens aangeklampt door een bebaard type in een jaren zeventig astronautenpak. Hij wilde me waarschuwen. Volgens hem verdwijnen er allerlei dingen in het zwarte gat dat er in de Lammermarkt gegraven wordt. Wow, dacht ik, science fiction in Leiden!
De retro onheilsprofeet vertelde me dat er al een paar fietsen van hem en een woonboot in de diepte waren verdwenen en dat dit nog maar het begin was. Binnenkort kon Molen de Valk zomaar in het zwarte gat gezogen worden en daarna misschien wel de hele Beestenmarkt. Ik keek naar de molen en schrok. Het leek wel of het monument al een beetje scheef gezakt was. Of zag alles er gewoon vreemd uit door de drank? Toen realiseerde ik me ineens dat ik ook nog wel een paar dingen in Leiden wist die onlangs waren verdwenen. De ondernemerslust van In Casa is weg, het kunstwerk van Jan Wolkers voor het station is verdwenen en het kantoor van het Leiden Internationaal Film Festival aan de Lammermarkt is ook al foetsie.
Ik besloot de hele nacht op de Lammermarkt te blijven rondhangen om te zien of er iets verdachts gebeurde. De gepensioneerde astronaut vond het een goed initiatief maar moest gaan omdat hij nog een lezing over aardmannetjes moest geven in Leiderdorp. Daar stond ik dan in mijn eentje op de uitkijk, maar er gebeurde de hele nacht niets. Misschien ging het toch alleen maar om een onschuldige bodemloze put waar miljoenen belastinggeld in verdwijnt?
‘s Ochtends zag ik dat het ‘verdwenen’ kantoor van het International Leids Filmfestival nu wordt gebruikt als informatiepunt voor de bouwwerkzaamheden. Dat was alvast opgelost. Ik besloot binnen om opheldering te vragen over de mysterieuze verdwijningen. Een onsympathiek mannetje wees al mijn aantijgingen van de hand. Vooral mijn aanklacht over het beeld van Jan Wolkers werkte op zijn lachspieren; dat staat volgens hem tegenwoordig gewoon aan de achterzijde van het station. Hij beet me toe dat ik een maffe onruststoker was, net als die mafkees in dat astronautenpak die hier de godganse dag koffie kwam bietsen. Deze informatiemedewerker zat volgens mij gewoon ook in het ondergrondse complot. Hij wilde mij wijsmaken dat het Lammermarktproject er uitsluitend en exclusief voor bedoeld is om auto’s onder de grond te laten verdwijnen. Natuurlijk trapte ik daar niet in. Wat een vergezocht fantasieverhaal!
