Misschien heb je het toevallig live gezien. Anders heb je het pijnlijke fragment vast in het Journaal of een of ander showbizzprogramma voorbij zien komen. Het nog geen halve minuut durende filmpje is waanzinnig vaak herhaald en het is een enorme hit op Youtube. Voortdurend word ik aangekondigd als een verwarde man die de populaire talkshow De Wereld Draait Door op een hilarische manier verstoord. Klinkklare onzin! Ik was helemaal niet verward, integendeel. Ik wist héél goed wat ik deed.
Door geen enkel zogenaamd kwaliteitsprogramma of platte roddelrubriek is mij naar mijn motief of een reactie gevraagd. In plaats van enige verdieping of context zendt men liever het flauwe filmpje nog maar eens uit. Soms opgeleukt met irritante stampmuziek en kolderieke herhalingen of met het commentaar van een flauwe komiek. Om nog een beetje variatie in de aankondiging te krijgen noemt men mij afwisselend een gestoorde fan, een sneue stalker of een gefrustreerde aandachtzoeker. Het is diep triest dat er zo lacherig over mijn actie wordt gedaan in de media. Hopelijk ben jij niet zo oppervlakkig en lees je mijn uitleg met oprechte belangstelling.
Ok, het was misschien niet handig van me dat ik een speelgoedwapen tevoorschijn haalde terwijl ik van de tribune opstond om mij met de uitzending te bemoeien. Ik hield het felgekleurde kinderpistool in mijn linkerhand en met mijn rechterhand begon ik mijn bloesje los te knopen. Ik ben heus niet achterlijk. Het zwaaien met een pistool ligt gevoelig in Nederland en een streaker wordt ook niet bij elke publieke gelegenheid gewaardeerd. Maar het wapen was zo overduidelijk een fake ding en mijn onhandige striptease een onschuldige act dat men mij best even wat zendtijd had mogen gunnen.
Maar nee. Terwijl Matthijs van Nieuwkerk dwars door mijn betoog heen begon te praten werd ik vastgegrepen door een groepje security mensen. Ze waren met teveel; ik maakte geen enkele kans. Ik liet mij daarom bij de eerste aanraking maar theatraal vallen als een overgevoelige voetballer die bij een kansloze aanval aangetikt wordt in het zestien meter gebied. Dit is trouwens het fragment in het filmpje wat het grappigst schijnt te zijn. De bewakers pakten me vast bij mijn handen en voeten en sleepten me buiten beeld terwijl ik nog wat kernpunten van mijn verhaal probeerde te roepen.
Dat ik niet voor de uitzending, die volledig om mijn jeugdvriendin Tania draaide, werd uitgenodigd verbaasde mij eigenlijk niets. Door zelfingenomen zaakwaarnemers, over-assertieve bodyguards en weinig begripvolle politieagenten werd ik al jarenlang bij haar weggehouden. Ik heb Tania geschreven, gemaild en gebeld maar kreeg nooit antwoord. Bij filmpremières probeerde ik haar aan te spreken en ik postte wekenlang met een ludiek spandoek bij het hek van haar villa in L.A. maar ik kwam niet in haar buurt. Dus toen ik las dat Tania te gast zou zijn bij Dwdd om over haar Oscar nominatie te praten greep ik mijn kans. Gelukkig kon ik dus nog een plekje in het publiek regelen om contact met haar te zoeken.
Ik was ervan overtuigd dat Tania zou gieren van het lachen om mijn gewapende striptease. Eerlijk gezegd ook omdat de act zo lullig in elkaar zat. Dat deed ik namelijk met opzet. Vroeger, toen Tania nog gewoon Tanja heette en bij mij in het dorp woonde, deden we continue zulke absurde toneelstukjes. We gingen ontzettend vrij en speels met elkaar om. We waren zestien en experimenteerden volop. Het kon niet gek genoeg. Seksueel beladen machtspelletjes en hilarisch knullige onderbroekenlol wisselde elkaar in een hoog tempo af. In die tijd hebben we van elkaar leren acteren en ontstond onze passie voor film en theater.
Ik heb dus een hele belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van Tania. Neem de sleutelscene uit de film Dark lust uit 2015 waarin Tania zich als talentvolle maar onzekere zakenvrouw in de luren laat leggen door Ryan Gosling. Haar gelaatsuitdrukking verandert langzaam van angstig in totale overgave. Dat is exact de expressie waarnaar ik haar in ons jeugdige spel zo vaak toe leidde. De prachtige omslag in haar ogen van zo’n moment ; het begon allemaal hier bij mij. Of haar rol als de wraakzuchtige advocaat in de kaskraker Long Island Blur uit 2017. Daarin zie ik regelrecht het meisje van zestien terug dat zo prachtig boos werd als ik haar erotische grenzen opzocht. Dat ze nu die lessen van toen zo schaamteloos precies in de praktijk brengt maakt mij heel trots. Het is daarom zo ontzettend teleurstellend dat niemand in mijn verhaal geïnteresseerd is. Het is erg tragisch dat ik dankzij dat stomme Dwdd filmpje wereldberoemd ben geworden en er tegelijkertijd nog steeds niemand op mij zit te wachten.
Dat ik werd onderbroken door die nare Mathijs van Nieuwkerk was ellendig genoeg. Maar dat gezicht van Tania tijdens mijn act! Haar gezicht verstarde en ze trok helemaal wit weg. Ze geneerde zich voor mij. Ik die haar eerste mentor was. Ik die het niet erg vond dat ze met een boers dialect praatte in een tijd dat dat nog helemaal niet zo cool was. Ik die haar leerde zoenen terwijl ze nog een onhandige beugel met scherpe randen in haar mond had waardoor ik mijn tong continue open haalde. Ik die haar talent al herkende toen ze net zestien jaar was. Verlegen en naïef was ze nog. Ik zag haar schoonheid en talent al door de jeugdpuistjes heen. Ik zag er al iets in toen het nog niets was; ik heb haar ontdekt.
Ik hoorde haar opgeluchte lach toen ik afgevoerd werd. Ze lachte met Mathijs, de andere gasten en iedereen die in de studio was mee. Verschrikkelijk. Ik bleef roepen om Tania. Nu ze zo dichtbij was wilde ik die unieke kans niet voorbij laten gaan. Dat is in alle uitzendingen ook verkeerd uitgelegd. Er werd verteld dat ik Tania uitschold en allerlei rare seksuele voorstellen deed. Natuurlijk schold ik haar niet uit; ik hou van haar. En de seksuele opmerkingen die ik maakte moet je zien in de context van mijn puberale verleden met Tania: het was relevant. Ik voelde mij vernederd door de onbeschofte behandeling die ik kreeg dus mijn toon was misschien niet erg vriendelijk. Dat is toch begrijpelijk?
Door het Dwdd debacle heb ik een omgevingsverbod gekregen. Als Tania in Nederland is mag ik niet bij haar in de buurt komen. Ik had al een inreisverbod voor de Verenigde Staten vanwege een ongemakkelijk misverstand bij de film première van Long Island Blur vorig jaar. Toch blijf ik haar benaderen. Er is volgens mij door allerlei zogenaamde experts op een gemene manier op haar ingepraat. Dat moet wel. Dat het carrière technisch niet goed zou zijn om met mij gezien te worden en dat soort onzin. Zonder mij was ze nooit zover gekomen! Het is dan toch helemaal niet zo onredelijk dat ik wil meedelen in haar succes?
Hopelijk heb je na het lezen van deze verklaring wat meer sympathie voor mij gekregen en begrijp je waarom ik de aandacht in Dwdd zocht. Misschien ben je erg nieuwsgierig geworden naar Tania’s jeugdervaringen met mij en wil je me ontmoeten. Dat is gemakkelijk te regelen, ik deel mijn herinneringen graag. Misschien ben je zelfs aangenaam getroffen door mijn optreden en wil je mij inhuren voor een acteerklus of een spannend themafeestje? Neem dan ook zeker contact op. Mijn naam en adres zijn bekend bij de redactie.
De prachtige illustratie is van Janneke Ravensbergen. Dank!
